تکنولوژی و ادوات نظامی
تکنولوژیتکنولوژی و ادوات نظامی
تکنولوژیموشک فینیکس (شلیک کن و فراموش کن)
AIM-54 Phoenix (فونیکس) یک موشک بسیار دوربرد هوا به هوا محسوب میشود که منحصرن در خدمت نیروی دریایی ایالات متحده بوده است و اکنون تنها کاربر آن، نیروی هوایی ایران میباشد. این موشک، منحصرن توسط جنگندههای F-14 Tomcat قابل استفاده میباشد.
طراحی فونیکس به اواخر دههء 1960 باز میگردد. در آن زمان، نیروی دریایی ایالات متحده پروژهء ساخت هواپیمای F6D Missileer و موشکهای دوربرد هوا به هوای AAM-N-10 Eagle را لغو نموده بود. بدین جهت، کمپانی هیوز اقدام به طراحی یک موشک جدید هوا به هوای بسیار دوربرد،بر اساس موشک AAM-N-11، و یک رادار کنترل آتش به نام AN/AWG-9 نمود. تکنولوژی به کار گرفته شده در طراحی موشک و سیستم کنترل آتش جدید، پیشتر توسط موشک AIM-47 Falcon و رادار کنترل آتش AN/ASG-18 در جنگندهء YF-12A به کار گرفته شده بود.
ترکیب دو سامانهء فونیکس و AWG-9، در ابتدا قرار بود بر روی جنگندهء F-111B که مخصوص نیروی دریایی ساخته شده بود، نصب شوند. در آن زمان، طبق برنامه، قرار بود F-111B به عنوان جنگندهء برتری هوایی و همچنین رهگیر دوربرد عمل نماید.
به تاریخ ژوئن 1963، موشک AAM-N-11 مجددن طراحی شدن و این بار به نام AIM-54A معرفی گشت. برنامهء آزمونهای پروازی موشک نمونهء XAIM-54A به سال 1965 آغاز گشتند و اولین رهگیری هدایت شده و انجام شکار توسط موشک، با موفقیت به تاریخ سپتامبر 1966 انجام شد.
هنگامی که برنامههای آزمایش موشک فونیکس در جریان بود، پروژهء ساخت F-111B برای همیشه لغو شد و به همین دلیل، موشک AIM-54 و رادار AN/AWG-9 با هواپیمای جدید F-14 Tomcat یکپارچه شدند که برای انجام همان نقش هواپیمای F-111B جهت نیروی دریایی ساخته شده بود.
اولین سری تولید از موشکهای AIM-54A به سال 1973 تحویل نیروی دریایی ایالات متحده گشتند و به سال 1974 در اختیار اولین اسکادران عملیاتی F-14A متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده قرار گرفتند. اولین سری از موشکهای AIM-54A سفارش ایران نیز به سال 1976 در اختیار اولین یگان دفاع هوایی نیروی هوایی شاهنشاهی ایران واقع در پایگاه یکم شکاری مهرآباد تهران قرار گرفتند.
یک جنگندهء F-14A/B قادر است تا 6 موشک فونیکس را به طور مجزا در پرتابگرهای ویژهء LAU-9A/A و یک F-14D نیز تا 6 موشک را در پرتابگرهای LAU-132/A حمل کند.
طراحی فونیکس به اواخر دههء 1960 باز میگردد. در آن زمان، نیروی دریایی ایالات متحده پروژهء ساخت هواپیمای F6D Missileer و موشکهای دوربرد هوا به هوای AAM-N-10 Eagle را لغو نموده بود. بدین جهت، کمپانی هیوز اقدام به طراحی یک موشک جدید هوا به هوای بسیار دوربرد،بر اساس موشک AAM-N-11، و یک رادار کنترل آتش به نام AN/AWG-9 نمود. تکنولوژی به کار گرفته شده در طراحی موشک و سیستم کنترل آتش جدید، پیشتر توسط موشک AIM-47 Falcon و رادار کنترل آتش AN/ASG-18 در جنگندهء YF-12A به کار گرفته شده بود.
ترکیب دو سامانهء فونیکس و AWG-9، در ابتدا قرار بود بر روی جنگندهء F-111B که مخصوص نیروی دریایی ساخته شده بود، نصب شوند. در آن زمان، طبق برنامه، قرار بود F-111B به عنوان جنگندهء برتری هوایی و همچنین رهگیر دوربرد عمل نماید.
به تاریخ ژوئن 1963، موشک AAM-N-11 مجددن طراحی شدن و این بار به نام AIM-54A معرفی گشت. برنامهء آزمونهای پروازی موشک نمونهء XAIM-54A به سال 1965 آغاز گشتند و اولین رهگیری هدایت شده و انجام شکار توسط موشک، با موفقیت به تاریخ سپتامبر 1966 انجام شد.
هنگامی که برنامههای آزمایش موشک فونیکس در جریان بود، پروژهء ساخت F-111B برای همیشه لغو شد و به همین دلیل، موشک AIM-54 و رادار AN/AWG-9 با هواپیمای جدید F-14 Tomcat یکپارچه شدند که برای انجام همان نقش هواپیمای F-111B جهت نیروی دریایی ساخته شده بود.
اولین سری تولید از موشکهای AIM-54A به سال 1973 تحویل نیروی دریایی ایالات متحده گشتند و به سال 1974 در اختیار اولین اسکادران عملیاتی F-14A متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده قرار گرفتند. اولین سری از موشکهای AIM-54A سفارش ایران نیز به سال 1976 در اختیار اولین یگان دفاع هوایی نیروی هوایی شاهنشاهی ایران واقع در پایگاه یکم شکاری مهرآباد تهران قرار گرفتند.
یک جنگندهء F-14A/B قادر است تا 6 موشک فونیکس را به طور مجزا در پرتابگرهای ویژهء LAU-9A/A و یک F-14D نیز تا 6 موشک را در پرتابگرهای LAU-132/A حمل کند.
رادار کنترل آتش بسیار قدرتمند AN/AWG-9 از تکنیک TWS یا رادار پالس – داپلر بهره میگیرد. (Track While Scan = رهگیری به هنگام جستجو) بدین روش، تا مشخصات دقیق 24 هدف هوایی به طور جداگانه در فاصلهای تا 240 کیلومتر (130 ناتیکال مایل) در صفحهء رادار ثبت میگ. بدین جهت یک شکاری F-14 به راحتی قادر میشود تا 6 هدف را به طور جداگانه و همزمان توسط موشکهای فونیکس منهدم نماید.
وقتی یک موشک AIM-54A پرتاب میشود، پیشرانهء آن که به نام MXU-647/B شناخته میشود و با سوخت جامد MK47 یا MK60 کار میکند، روشن شده و موشک را فورن به سرعت بالای 4 ماخ میرساند. تا میانهء مسیر، سیستم هدایتپذیری بسیار پیشرفتهء موشک که AN/DSQ-26 نام داردصورت خودکار، موشک را به سمت هدف میراند، پس از آن، مختصات دقیق هدف، به روش هدفیابی نیمه فعال راداری، توسط رادار AWG-9 به موشک ارسال شده و مسیر پرواز موشک، تصحیح میشود.
رادار کنترل آتش، به صورت متناوب، هدفی را که موشک به سمت آن ارسال شده است، در صفحهء رادار نورانی میکند. برای اهداف بسیار دور، موشک به جهت کاهش پسا، در ارتفاعی بسیار بالا پرواز میکند، و بدین طریق AIM-54A قادر میشود اهدافی را که خط سیر آنها به سمت موشک باشد، به راحتی در فواصل بیش از 135 کیلومتر (72.5 ناتیکال مایل) مورد اصابت قرار دهد.
در فاصلهء 18200 متری از هدف، فونیکس، سامانهء رادار داخلی خود را جهت آشیانهیابی فعال، و ایجاد حداکثر دقت در اصابت، به کار میاندازد. حداقل فاصله برای شلیک موشک، 3.7 کیلومتر میباشد؛ زیرا این فاصلهای است که سیستم هدفیاب فعال راداری داخل خود موشک، شروع به کار میکند.
سرجنگی بسیار قدرتمند 60 کیلوگرمی (132 پوند) از نوع MK 82، به شکل ترکشی چند تکه شونده، طراحی شده است. سرجنگی یا به وسیلهء فیوز مجاورتی داخل موشک که به رادار MK 334 متصل است، منفجر میشود، یا به وسیلهء سامانهء حساس به حرارت و یا به وسیلهء فیوز ضربه
گونههای غیرعملیاتی مختلفی از موشک AIM-54A وجود دارد:
* موشک ATM-54A یکی از این گونههای میباشد که سرجنگی ندارد و برای شلیکهای آزمایشی استفاده میشود.
* موشک CATM-54A نوعی است که برای شلیک به کار نمیرود و تنها برای تمرین قفل بر روی اهداف به کار میرود.
* موشک DATM-54A یک موشک کاملن مشقی است و سامانهای در آن وجود ندارد. این موشک، برای آزمایش حمل و نصب پرسنل زمینی موشک به کار برده میشود.
* موشک AEM-54A گونهای مجهز به یک فاصلهیاب الکترونیکی بسیار دقیق است و برای منظورهای آزمایشی یا ارزیابی به کار برده میشود.
AIM-54B
موشک AIM-54B بر اساس همان مدل A طراحی شده است، اما دچار تغییراتی شده است تا ساخت آن، آسانتر شود. از جملهء این تغییرات، استفاده از ورقههای فلزی به جای شبکهء توری شکل در بالچهها و سطوح کنترلی موشک میباش
برخی منابع نظامی اعتقاد دارند که تولید AIM-54B از سال 1977 آغاز شده است، در حالی که برخی دیگر میگویند در آن سال، هنوز تولید انبوه آن آغاز نشده بود. آنچه باورپذیر به نظر میرسد این است که تا سال 2006، نیروی دریایی موشکهای AIM-54A را در خدمت باقی داشت، درالی که هیچ موشک نوع B در خدمت نبوده است. احتمال دیگر این است که AIM-54B نوعی بهینه شده از همان AIM-54A میباشد که باز هم با همان نام A عرضه شده است. گونههای ATM-54B و AEM-54B نیز رسمن برای ماموریتهای تمرینی ساخته شدهاند و نمونهء فاصلهیاب تمرینی AIM-54B نیز جداگانه ساخته شده است.
وقتی یک موشک AIM-54A پرتاب میشود، پیشرانهء آن که به نام MXU-647/B شناخته میشود و با سوخت جامد MK47 یا MK60 کار میکند، روشن شده و موشک را فورن به سرعت بالای 4 ماخ میرساند. تا میانهء مسیر، سیستم هدایتپذیری بسیار پیشرفتهء موشک که AN/DSQ-26 نام داردصورت خودکار، موشک را به سمت هدف میراند، پس از آن، مختصات دقیق هدف، به روش هدفیابی نیمه فعال راداری، توسط رادار AWG-9 به موشک ارسال شده و مسیر پرواز موشک، تصحیح میشود.
AIM-54A در حال پرواز به سمت هدف
رادار کنترل آتش، به صورت متناوب، هدفی را که موشک به سمت آن ارسال شده است، در صفحهء رادار نورانی میکند. برای اهداف بسیار دور، موشک به جهت کاهش پسا، در ارتفاعی بسیار بالا پرواز میکند، و بدین طریق AIM-54A قادر میشود اهدافی را که خط سیر آنها به سمت موشک باشد، به راحتی در فواصل بیش از 135 کیلومتر (72.5 ناتیکال مایل) مورد اصابت قرار دهد.
در فاصلهء 18200 متری از هدف، فونیکس، سامانهء رادار داخلی خود را جهت آشیانهیابی فعال، و ایجاد حداکثر دقت در اصابت، به کار میاندازد. حداقل فاصله برای شلیک موشک، 3.7 کیلومتر میباشد؛ زیرا این فاصلهای است که سیستم هدفیاب فعال راداری داخل خود موشک، شروع به کار میکند.
سرجنگی بسیار قدرتمند 60 کیلوگرمی (132 پوند) از نوع MK 82، به شکل ترکشی چند تکه شونده، طراحی شده است. سرجنگی یا به وسیلهء فیوز مجاورتی داخل موشک که به رادار MK 334 متصل است، منفجر میشود، یا به وسیلهء سامانهء حساس به حرارت و یا به وسیلهء فیوز ضربه
گونههای غیرعملیاتی مختلفی از موشک AIM-54A وجود دارد:
* موشک ATM-54A یکی از این گونههای میباشد که سرجنگی ندارد و برای شلیکهای آزمایشی استفاده میشود.
* موشک CATM-54A نوعی است که برای شلیک به کار نمیرود و تنها برای تمرین قفل بر روی اهداف به کار میرود.
* موشک DATM-54A یک موشک کاملن مشقی است و سامانهای در آن وجود ندارد. این موشک، برای آزمایش حمل و نصب پرسنل زمینی موشک به کار برده میشود.
* موشک AEM-54A گونهای مجهز به یک فاصلهیاب الکترونیکی بسیار دقیق است و برای منظورهای آزمایشی یا ارزیابی به کار برده میشود.
AIM-54B
موشک AIM-54B بر اساس همان مدل A طراحی شده است، اما دچار تغییراتی شده است تا ساخت آن، آسانتر شود. از جملهء این تغییرات، استفاده از ورقههای فلزی به جای شبکهء توری شکل در بالچهها و سطوح کنترلی موشک میباش
برخی منابع نظامی اعتقاد دارند که تولید AIM-54B از سال 1977 آغاز شده است، در حالی که برخی دیگر میگویند در آن سال، هنوز تولید انبوه آن آغاز نشده بود. آنچه باورپذیر به نظر میرسد این است که تا سال 2006، نیروی دریایی موشکهای AIM-54A را در خدمت باقی داشت، درالی که هیچ موشک نوع B در خدمت نبوده است. احتمال دیگر این است که AIM-54B نوعی بهینه شده از همان AIM-54A میباشد که باز هم با همان نام A عرضه شده است. گونههای ATM-54B و AEM-54B نیز رسمن برای ماموریتهای تمرینی ساخته شدهاند و نمونهء فاصلهیاب تمرینی AIM-54B نیز جداگانه ساخته شده است.
AIM-54C
به سال 1977، طراحی نوع بهبودیافته و پیشرفته شدهء فونیکس به نام AIM-54C آغاز شد. در طراحی موشک AIM-54C به طور کامل از سامانهء دیجیتال هدایت کنندهء WGU-11/B و کنترل کنندهء سطوح متحرک WCU-7/B بهره گرفته شده است.
در نوع C از یک پردازندهء دیجیتال 16 بیتی قابل برنامهریزی استفاده شده است و خلبان خودکار، وظیفهء سیستم ناوبری اینرسیایی را نیز به انجام میرساند.
یک مورد بسیار مهم از جزئیات AIM-54C، مقاومت آن در برابر اقدامات متقابل الکترونیکی دشمن است که این امر با استفاده از سامانهء بهبود یافته و بسیار پیشرفته شدهء ضدضدعملالکترونیک (ECCM) به انجام میرسید. مورد دیگر، بهبود راکت موشک میباشد که باعث افزایش برد و سرعت موشک شده است. همچنین سامانهء جدید DSU-28/B که جهت کشف و شناسایی اهداف به کار میرود، از یک فیوز مقاوم در برابر اخلال الکترونیکی دشمن بهره میبرد که این سامانه در برابر اهداف بسیار کوچک و کم ارع نیز حساس میباشد.
اولین نمونهء آزمایشی سری C به نام XAIM-54C به تاریخ آگوست 1979 تحویل نیروی دریایی ایالات متحده شد. پس از انجام آزمایشات با XAIM-54C، تولید فونیکس نوع C به سال 1982 کلید خورد. اولین سری از موشکهای عملیاتی AIM-54C، به سال 1986 در دسترس قرار گرفتند. انواع تمرینی این موشک شامل ATM-54C جهت تمرین شلیک، CATM-54C جهت تمرین هدفیابی و قفل بر روی آن، و AEM-54C مجهز به فاصلهیاب الکترونیکی بسیار دقیق جهت منظورهای آزمایشی ساخته شدند. اما نوع DATM-54C هیچگاه ساخته نشد، زیرا همان نوع DATM-54A به منظور تمرین حمل و نقل AIM54C جهت پرسنل زمینی کفایت میکرد.
به سال 1977، طراحی نوع بهبودیافته و پیشرفته شدهء فونیکس به نام AIM-54C آغاز شد. در طراحی موشک AIM-54C به طور کامل از سامانهء دیجیتال هدایت کنندهء WGU-11/B و کنترل کنندهء سطوح متحرک WCU-7/B بهره گرفته شده است.
در نوع C از یک پردازندهء دیجیتال 16 بیتی قابل برنامهریزی استفاده شده است و خلبان خودکار، وظیفهء سیستم ناوبری اینرسیایی را نیز به انجام میرساند.
یک مورد بسیار مهم از جزئیات AIM-54C، مقاومت آن در برابر اقدامات متقابل الکترونیکی دشمن است که این امر با استفاده از سامانهء بهبود یافته و بسیار پیشرفته شدهء ضدضدعملالکترونیک (ECCM) به انجام میرسید. مورد دیگر، بهبود راکت موشک میباشد که باعث افزایش برد و سرعت موشک شده است. همچنین سامانهء جدید DSU-28/B که جهت کشف و شناسایی اهداف به کار میرود، از یک فیوز مقاوم در برابر اخلال الکترونیکی دشمن بهره میبرد که این سامانه در برابر اهداف بسیار کوچک و کم ارع نیز حساس میباشد.
اولین نمونهء آزمایشی سری C به نام XAIM-54C به تاریخ آگوست 1979 تحویل نیروی دریایی ایالات متحده شد. پس از انجام آزمایشات با XAIM-54C، تولید فونیکس نوع C به سال 1982 کلید خورد. اولین سری از موشکهای عملیاتی AIM-54C، به سال 1986 در دسترس قرار گرفتند. انواع تمرینی این موشک شامل ATM-54C جهت تمرین شلیک، CATM-54C جهت تمرین هدفیابی و قفل بر روی آن، و AEM-54C مجهز به فاصلهیاب الکترونیکی بسیار دقیق جهت منظورهای آزمایشی ساخته شدند. اما نوع DATM-54C هیچگاه ساخته نشد، زیرا همان نوع DATM-54A به منظور تمرین حمل و نقل AIM54C جهت پرسنل زمینی کفایت میکرد.
AIM-54 ECCM / Sealed
AIM-54C در طول دوران تولید، بارها مورد ارتقاء و بهبود قرار گرفت. اندکی پس از آغاز تولید، سرجنگی نوع MK 82 با نوع جدیدتر WDU-29/B که درون محفظهء WAU-16/B یا WAU-20/B قرار میگرفت، جایگزین گشت. WDU/20/B حدود 20 تا 25 درصد تاثیر بیشتری در جهت انهدام هدف، بر جای میگذاشت. بهبود دیگر، افزودن یک خنثاکنندهء دمای درون (خنک کننده) موشک بود که اف14 را از حمل مایع مخصوص خنککنندگی در حین پرواز، بینیاز میکرد. موشکهایی که دارای چنین خصیصهای باشند، اولین بار به سال 1986 تحویل نیروی دریایی گشتند و از آنها با نام Sealed یا گاهی اوقات + AIM-54C یاد میشود.
در طول مدت تولید فونیکس، قابلیت ECCM مدام دچار پیشرفت و بهینه سازی شده است. موشکهای Sealed و AIM-54C که دارای ECCM بهبود یافته میباشند، در نیروی دریایی ایالات متحده به نامهای AIM-54C ECCM / Sealed شناخته میشوند. این نوع از فونیکس، به سال 1988 رسمن در اختیار نیروی دریایی قرار گرفت. هدایتپذیری و سطوح کنترلی موشک نوع ECCM/Sealed جداگانه و با اسامی WGU-17/B و WCU-12/B معرفی شدهاند. در این موشکها، از محفظههای سرجنگی WAU-19/B و WAU-21/B استفاده شده است. بهبود دیگر، افزودن یک حافظهء قابل برنامهریزی و نرمافزار جدید جهت پردازشگر سیگنال بود.
هنگامی که تولید AIM-54 در اوئل دههء 1990 متوقف شد، بیش از 5000 موشک AIM-54 از تمامی گونهها ساخته شده بود، که حدود نیمی از این تعداد، AIM-54C بود؛ همچنین آنچه از موجودی AIM-54A باقی مانده بود، روانهء انبارهای نیروی دریایی شد.
پاپان کار فونیکس
از آنجا که فونیکس تنها توسط جنگندهء شکاری F-14 Tomcat قابل استفاده میباشد، این موشک قرار بود تا زمانی که اف14 در خدمت است، همچنان به حیات خود ادامه دهد. طبق برنامهریزی انجام شده، قرار شده بود که اف14 تا اول سال 2007 از رده خارج شود؛ با این حال نیروی دریایی طی بیانیهای به تاریخ 30 سپتامبر 2004 رسمن اعلام کرد که موشک AIM-54 Phoenix را از خدمت خارج کرده است.
موشک AIM-54 در اصل برای رهگیری و منهدم کردن بمبافکنهای استراتژیک شوروی و تهدیدات آنها علیه ناوگان نیروی دریایی ایالات متحده ساخته شده بود و امروزه دیگر چنین تهدیدی برای ناوگان نیروی دریایی وجود ندارد. اگرچه به لحاظ تئوری، فونیکس بر علیه موشکهای ضدکشتی که دارای سرعت بالا و ارتفاع پروازی کم هستند، میتوانست به کار گرفته شود، اما امروزه، سلاحهای موثری غیر از فونیکس برای این امر وجود دارند.
امروزه، هیج برنامهای برای ساخت موشکی با قابلیتها و توان مشابه به جای فونیکس وجود ندارد. با از رده خارج شدن ترکیب جنگندههای F-14 و موشکهای AIM-54، وظیفهء دفاع هوایی بر عهدهء جنگندههای F/A-18E/F Super Hornet میباشد که قرار است به زودی به موشکهای میان برد IM-120C/D AMRAAM تجهیز شوند.
AIM-54C در طول دوران تولید، بارها مورد ارتقاء و بهبود قرار گرفت. اندکی پس از آغاز تولید، سرجنگی نوع MK 82 با نوع جدیدتر WDU-29/B که درون محفظهء WAU-16/B یا WAU-20/B قرار میگرفت، جایگزین گشت. WDU/20/B حدود 20 تا 25 درصد تاثیر بیشتری در جهت انهدام هدف، بر جای میگذاشت. بهبود دیگر، افزودن یک خنثاکنندهء دمای درون (خنک کننده) موشک بود که اف14 را از حمل مایع مخصوص خنککنندگی در حین پرواز، بینیاز میکرد. موشکهایی که دارای چنین خصیصهای باشند، اولین بار به سال 1986 تحویل نیروی دریایی گشتند و از آنها با نام Sealed یا گاهی اوقات + AIM-54C یاد میشود.
در طول مدت تولید فونیکس، قابلیت ECCM مدام دچار پیشرفت و بهینه سازی شده است. موشکهای Sealed و AIM-54C که دارای ECCM بهبود یافته میباشند، در نیروی دریایی ایالات متحده به نامهای AIM-54C ECCM / Sealed شناخته میشوند. این نوع از فونیکس، به سال 1988 رسمن در اختیار نیروی دریایی قرار گرفت. هدایتپذیری و سطوح کنترلی موشک نوع ECCM/Sealed جداگانه و با اسامی WGU-17/B و WCU-12/B معرفی شدهاند. در این موشکها، از محفظههای سرجنگی WAU-19/B و WAU-21/B استفاده شده است. بهبود دیگر، افزودن یک حافظهء قابل برنامهریزی و نرمافزار جدید جهت پردازشگر سیگنال بود.
هنگامی که تولید AIM-54 در اوئل دههء 1990 متوقف شد، بیش از 5000 موشک AIM-54 از تمامی گونهها ساخته شده بود، که حدود نیمی از این تعداد، AIM-54C بود؛ همچنین آنچه از موجودی AIM-54A باقی مانده بود، روانهء انبارهای نیروی دریایی شد.
پاپان کار فونیکس
از آنجا که فونیکس تنها توسط جنگندهء شکاری F-14 Tomcat قابل استفاده میباشد، این موشک قرار بود تا زمانی که اف14 در خدمت است، همچنان به حیات خود ادامه دهد. طبق برنامهریزی انجام شده، قرار شده بود که اف14 تا اول سال 2007 از رده خارج شود؛ با این حال نیروی دریایی طی بیانیهای به تاریخ 30 سپتامبر 2004 رسمن اعلام کرد که موشک AIM-54 Phoenix را از خدمت خارج کرده است.
موشک AIM-54 در اصل برای رهگیری و منهدم کردن بمبافکنهای استراتژیک شوروی و تهدیدات آنها علیه ناوگان نیروی دریایی ایالات متحده ساخته شده بود و امروزه دیگر چنین تهدیدی برای ناوگان نیروی دریایی وجود ندارد. اگرچه به لحاظ تئوری، فونیکس بر علیه موشکهای ضدکشتی که دارای سرعت بالا و ارتفاع پروازی کم هستند، میتوانست به کار گرفته شود، اما امروزه، سلاحهای موثری غیر از فونیکس برای این امر وجود دارند.
امروزه، هیج برنامهای برای ساخت موشکی با قابلیتها و توان مشابه به جای فونیکس وجود ندارد. با از رده خارج شدن ترکیب جنگندههای F-14 و موشکهای AIM-54، وظیفهء دفاع هوایی بر عهدهء جنگندههای F/A-18E/F Super Hornet میباشد که قرار است به زودی به موشکهای میان برد IM-120C/D AMRAAM تجهیز شوند.
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد