نوع : پیستول نیمه خودکار
خاستگاه : اتحاد جماهیرشوروی
بکارگیری توسط : شوروی
نبرد ها : جنگ جهانی دوم و جنگ ایران و عراق
طراح : شوروی
طراحی شده در 1951
سازنده : شوروی
گونه ها : ماکارف پی ام ، ماکارف پی ام ام
ماکارُف (به روسی: Пистолет Макарова) پیستول نیمه خودکاری است که پس از جنگ جهانی دوم در شوروی طراح شد و از سال ۱۹۵۱ تا ۱۹۹۱ اسلحه کمری سازمانی ارتش سرخ بود. ماکارف را روس‌ها با هدف ساخت یک سلاح کوچک‌تر، ایمن‌تر و پرتوان‌تر از سلاح کمری استاندارد قبلی خود (تکارف) طراحی کردند.
ماکارف از فشنگ ۱۸×۹ م‌م (که از ابتدا برای این تفنگ ساخته شد) و سامانه عقب‌زنی گاز گلوله برای شلیک استفاده میکند. این اسلحه به نسبت سلاح‌های کمری دیگر ساده و کوچک و ارزان است اما معایب اصلی آن قدرت مرگباری پایین و ظرفیت کم است.
گونه بهینه‌سازی شده از این تفنگ ماکارف پی‌ام‌ام نام دارد.
قدرت گلوله آن در هنگام خروج از دهانه به ۳۰۶ ژول میرسد.
کلت FN Tactical ساخت شرکت FN Herstal با کالیبر .45 است و در این سلاح آخرین پیشرفت های فن آوری در مهندسی تفنگ دستی بکار رفته است.این تفنگ برای ارتش ایالات متحده آمریکا طراحی شده است.
ویژگیهای منحصر بفرد این سلاح را با هیچ تفنگ دستی دیگری نمیتوان مطابقت داد.
در ابتدا کیفیت ساخت بسیار خوبه آن
قالب پلیمری شطرنجی و دستگیره پشتی قابل تعویض برای راحتی در دست گرفتن تفنگ
تمامی کنترلهای عملیاتی در دو سمت تفنگ برای سهولت استفاده برای راست و چپ دست ها.
لوله فولادی ضد زنگ ،دارای یک پوزه برای برای نصب صدا خفه کن جهت سرکوب کردن صدا.
مگسک هدفگیری فولادی ضد زنگ با ارتفاع بالا جهت توانایی تیرانداز برای مشاهده هدف در زمانی که از صدا خفه کن استفاده میکند.(و همچنین سه نقطه بر روی آنها برای دید در شب 3-dot night sights )
همچنین دارای ریل برای سوار کردن ابزار مانند Red-Dot و ...)
مشخصات :
کالیبر : .45 ACP
طول لوله : 13.4 سانتیمتر
ظرفیت خشاب : 15
وزن : 0.95 کیلوگرم
( این سلاح در برخی کشورها که مردم عادی اجازه حمل سلاح دارند با قیمت حدود $1,100 به فروش میرسد.)
درخشش سلاح فوق پیشرفته و گران قیمت XM25 در جنگ افغانستان
چند سالی است که شرکت های تولید کننده سلاح های پیشرفته از فرصت جنگ عراق و افغانستان برای آزمایش تسلیحات جدید خود بهره می برند و توانسته اند شایستگی نوآوری های متخصصان خود را به ژنرالهای چند ستاره اثبات کنند، اینکه می توان از فن آوری صفر و یک در زمین دشمن استفاده کرد و با حداقل تلفات در کوتاه ترین زمان ممکن و به بهترین نحو دشمن ناشناخته را به زانو درآورد خود دستاورد بزرگی است. سلاح فوق پیشرفته و سی و پنج هزار دلاری XM25 با کالیبر 25 میلیمتری خود قادر است اهدافی در فاصله 500 متری را مورد اصابت قرار دهد.
به کمک این ریز نارنجک انداز هوشمند، نیروها می توانند از صد آتش سنگین دشمن عبور کرده و مواضع حساس را تسخیر کنند.
هوشمندی این سلاح به دلیل ریز رایانه ای است که در آن تعبیه شده است. به نحوی که نفر می تواند هر چه بهتر از سلاح خود در موقعیت های گوناگون بهره ببرد. به عنوان نمونه زمانی که در کمین به دام افتاده اید و زیر آتش نیروی های مخفی شده دشمن قرار دارید، فاصله یاب لیزری به کمک شما می آید. به کمک روش های محرمانه و پیچیده ی این ابزار - قادر خواهید بود فاصله دقیق آتش دشمن را تخمین زده و آنگاه با ابزارآلات مناسب جنگی، دشمن خود را هدف قرار دهید.
جالب اینکه، این سلاح توانسته شایستگی خود را در بیش از 200 عملیات جنگی در کشور افغانستان به اثبات برساند. و اینکه اغلب این عملیات ها با «پایانی سریع» و به سود نیروهای امریکایی به اتمام رسیده است. کسب موفقیت چشمگیر در این موارد باعث شده تا ارتش امریکا 36 قبضه دیگر از سلاح XM25 را سفارش دهد.
شاید قیمت بالای این سلاح غیر منطقی به نظر برسد، اما بهتر است بدانید دلیل اصلی گران بودن XM25 به خاطر مهماتی است که در آن به کار رفته و نیروی انسانی سازنده آن است. هر تفنگ 25 میلیمتری XM25 حدود 6 کیلوگرم وزن داشته و به ازای هر شلیک 1,000 دلار بی زبان را دود می کند!
تنها به کمک افزایش تولید محصول است که شرکت های تسلیحات سازی توانسته اند هزینه هر شلیک را تا چند صد دلار کاهش دهند، اما از آنجایی که هنوز قسمت های زیادی از این سلاح با نیروی دست تولید می شود، قیمت آن همچنان بالا است. تنها زمانی که تعداد سفارشات XM25 بیشتر شده و اجزای متنوع تری از آن را ربات ها بسازند می توان به کاهش چشمگیر قیمت سلاح و کاربری آن امیدوار بود. طبق تخمینی که کارشناسان زده اند می توان هزینه ی هر شلیک را حداکثر تا 25 دلار ناچیز کاهش داد.
البته نباید از یاد برد که کارایی XM25 در مواردی با 20 سلاح معمولی و یا حتی حملات هوایی برق آسا برابری می کند. با این وجود می توان مدعی بود که این سلاح سی و پنج هزار دلاری دیگر چندان گرانقیمت نیست!
انواع موشکهای ضد زره ایران
موشک آی-رعد
نوع آی-رعد، دارای سرجنگی معمولی و توانایی نفوذ در 500 میلیمتر زره فولادی را دارد. این موشک نسبت نوع پایه رعد/مالیوتکا از هدایت بهتر نیمه خودکار مشابه تاو/توفان برخوردار شد که استفاده راحت تر و شلیک های دقیق تری را ممکن ساخت. برد، سرعت و قطر بدنه این نمونه مشابه قبل است.
سامانه آی-رعد-تی
کاملترین نمونه موشک این خانواده آی-رعد-تی است که ارتقاءهای سامانه ای نوع آی-رعد را به همراه موشک رعد-تی به کار گرفته و درنتیجه مشخصات عملکردی موشک آن مشابه این نمونه است از جمله جرم 11.78 کیلوگرمی موشک. جرم سامانه هدایت نیز کمتر از 23 کیلوگرم است.
با توجه به ارزش موشک های دوش پرتاب برای واحدهای پرتحرک زمینی موشک صاعقه بر مبنای موشک دراگون ساخته شد. نوع نفوذگر آن نیز با نام صاعقه-2 برای مواجه به زره های واکنش دهنده ارائه شد.
صاعقه به عنوان یک موشک سبک ضد زره به همراه پرتابگر خود، تنها 14.5 کیلوگرم جرم دارد. روش هدایت آن نیمه خودکار فرمان به خط دید، برد آن 65 تا 1000 متر، جرم سر جنگی 3.1 کیلوگرم، جرم خود موشک 6.1 کیلوگرم، سرعت خروج آن از پرتابگر 76 متر بر ثانیه، بیشینه سرعت آن 100 متر بر ثانیه و میزان نفوذ آن در زره تا 500 میلیمتر است. احتمال اصابت صاعقه به هدف 90 درصد عنوان شده است.
صاعقه و صاعقه-2
صاعقه-2 دارای یک میله نفوذگر برای کمک به غلبه بر زره های انفجاری دو مرحله ای است که جرم آن را به 7.4 کیلوگرم و میزان نفوذ آن را در این نوع زره به 650 میلیمتر رسانده است. بیشینه سرعت این نمونه به 92 متر بر ثانیه کاهش یافته اما سایر مشخصات آن مشابه نسل قبلی خود است.
توسن، موشکی با قابلیت های متنوع است که قابلیت انهدام زره های واکنشی، استحکامات بتنی، اهداف هوایی پروازی در ارتفاع پائین و اهداف دریایی را دارد. هدایت این موشک نیز نیمه خودکار فرمان به خط دید است و کاربر طی پرواز موشک تنها باید نشانه موجود در دوربین را روی هدف نگه دارد. سر جنگی دو مرحله ای، جرم نچندان زیاد موشک و پرتابگر، قابلیت بکارگیری از پرتابگرهای زمینی ویا نصب شده روی خودروهای زرهی، ارتفاع کم پرتابگر در هنگام استقرار روی زمین و آماده سازی سریع پرتابگر برای شلیک از ویژگی های این سامانه است.
انواع موشکهای ضد زره ایران
موشک جدید دهلاویه به عنوان عضو جدید و جوان خانواده موشک های ضدزره نیروهای مسلح ایران، خط دفاعی مستحکمی را در برابر تانک های پیشرفته غربی و شرقی برقرار کرده و تولید بومی آن نیز امکان ارتقاء و بهسازی های آتی را تضمین می کند.
نبردهای زره و ضد زره از سابقه تاریخی طولانی برخوردار است. از اینرو ارتش هایی که تمایل به ارتقاء قابلیت های ماندگاری خود در صحنه نبرد داشته اند در هر دوی این زمینه ها سرمایه گذاری های قابل توجهی کرده اند.
هر چند ادوات زرهی در مسیر توسعه میزان مقاومت زره ها، اغلب یک قدم جلوتر از تسلیحات ضد زره قرار داشته اند اما این سلاح ها به دلیل هزینه های به نسبت کم در چرخه طراحی تا کاربری، در کشورهای مختلف دنیا به سرعت متناسب با تهدیدات روز توسعه یافته اند.
اما موشک ها در زمینه روش های هدفگیری و هدایت، تانک ها را ناچار به استفاده از ادوات دفاعی جدیدتر سوق می دادند. از اینرو دو مؤلفه هدایت دقیق و مطمئن و قدرت نفوذ بالا اصلی ترین عوامل تعیین کننده ارزش یک سامانه ضد زره محسوب می شوند.
ذکر این نکته لازم است که موشک ها به عنوان سلاح دارای قابلیت هدایت برتری قابل توجهی بر راکت ها و توپ های بدون عقب نشینی دارند ولی به دلیل قیمت بسیار بالاتر آنها، همچنان از راکت ها برای انهدام طیفی از اهداف استفاده می شود.
در روزهای اخیر خبر افتتاح خط تولید موشک ضد زره «دهلاویه» بازتاب وسیعی در رسانه ها داشته است که برای معرفی این موشک نگاهی به سایر سامانه های موشکی ضد زره کشور از گذشته تا کنون خواهیم داشت.
پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، به جز تسلیحات راکتی نظیر RPG-7، اصلی ترین سلاح ضد زره ایران را 9000 فروند موشک BGM-71 تاو تشکیل می داد که علاوه بر قابلیت شلیک از بالگردهای کبرا، از پرتابگرهای ثابت زمینی، خودروهای جیپ و نفربرهای M-113 هم شلیک می شدند.
این موشک با طول 1.16، قطر 0.152 و دهانه بال 0.46 متر، جرم 18.9 کیلوگرم که 3.9 آن مربوط به سرجنگی است، به سرعت 278 متر بر ثانیه و برد 65 تا 3750 متر و میزان نفوذ در زره تا 430 میلیمتر دست می یافت.
شهید چمران پشت قبضه موشک تاو
این موشک که احتمال اصابت آن به هدف 95٪ عنوان می شد در دست رزمندگان اسلام کارنامه درخشانی در جنگ تحمیلی 8 عراق علیه کشورمان ساله از خود بجا گذاشت. روش هدفگیری و هدایت این موشک از نوع فرمان به خط دید نیمه خودکار و ارسال فرامین از طریق سیم به موشک بود. در این روش کاربر با نگاه کردن از دوربین هدفگیری می بایست همواره نشانه گیر را روی موشک نگه دارد و در صورت حرکت هدف، فرامین اصلاحی محاسبه شده و به موشک ارسال می شود.
سامانه موشکی دیگر ضد زره که از پیش از انقلاب خریداری شده بود «دراگون» نام داشت که قابل استفاده توسط یکنفر و در واقع دوش پرتاب بود. برد آن 75 تا 1000 متر، بیشینه سرعت آن 200 متر بر ثانیه و روش هدایت آن مشابه تاو، فرمان به خط دید و سیمی بود. این سامانه به تعداد تاو خریداری نشد.