دراگونوف

تک تیر اندازSVD دراگونف
سلاحیست نیمه خود کار ساخت روسیه بافشار غیر مسقیم گاز باروت مسلح وباهوا خنک می گردد دارای برگه ی ناظم آتش دو وضعیتی (ضامن -آتش) می باشد. باخشابهای ده فشنگی تغذیه  شده وبه محض اتمام مهمات آلات متحرکه عقب می ایستدکه یعنی خشاب خالیست . دستگاه چکاننده ازنوع ضربتیست.
دارای دودستگاه نشانه روی مکانیکی واپتیکی  است .
مختصات :
کالیبر                         7.62*54R
تعداد خان                   4 گردش ازچپ به راست
سرعت اولیه گلوله             830متر برثانیه
وزن بادوربین وخشاب خالی بدون سرنیزه      4300گرم
وزن خشاب    210گرم
وزن دوربین         580 گرم
قدرت زوم                 4برابر
میدان دید حقیقی       6درجه  
برد مفید بادوربین            1300متر
برد مفید بدون دوربین              1200متر
برد ننهایی                          3800-4000متر
نواخت تیر عملی       بستگی به چابکی تیر انداز دارد.
مأموریت : تیر اندازی دقیق ومؤثر علیه اهداف مهم وهدف هایی که خارج از برد سلاح های معمولی باشند.
خاستگاه : روسیه

بکارگیری توسط شوروی

نبرد ها : جنگ ایران و عراق، جنگ ویتنام، جنگ عراق، جنگ یوگسلاوی، اولین و دومین جنگ چچن و جنگ اوستیای جنوبی ۲۰۰۸

طراح : Evgeniy Fedoroviç Dragunov

طراحی شده در 1963 – 1958

خدمه : تک نفره
ادامه مطلب ...

تفنگ برنو

تفنگ برنو

تفنگ KAR 98K (Karabiner G98K که در ایران بنام برنو مشهور است. این سلاح در سه نوع کوتاه و متوسط (که به اصطلاح کارابینر گفته می شود) و بلند تولید می‌شد. مدل بلند آن G98 نام دارد که مخفف نام Gewehr 98 است که در سال ۱۸۹۸ وارد خدمت ارتش امپراتوری آلمان شد.

بـِرنو (KAR98K) نوعی تفنگ تک تیر و بسیار قوی با برد زیاد (۴۵۰۰ متر) و کالیبر ۷٫۹۲ میلیمتر است که بر اساس طرح اولیه تفنگ G98 ماوزر و ماوزر 98k از جمله در شهر برنو در کشور چک‌اسلواکی (این مدل با تغییر نام، Vz 24نام می گرفت اما در اصل همان مدل کارابینر ژ ۹۸ بود که در ایران بیشتر با نام برنو کوتاه شناخته می شود) ساخته می‌شد.

این تفنگ را دو برادر آلمانی به نام‌های «پتر پل» و «ویلهلم» ماوزر برای ارتش آلمان ساخته بودند. بعدها امتیاز ساخت آن به ایران و چند کشور دیگر نیز داده شد.

تفنگ برنو در ایران     
در روز هفتم بهمن ماه ۱۳۰۹ (۲۷ ژانویه ۱۹۳۰) درپی یک بررسی طولانی، رضا شاه که فرمانده کل نیروهای مسلح بود موافقت کرد که «ماوزر» ساخت آلمان پس از یک دوره آزمایش چندساله، تفنگ رسمی ارتش ایران شود. این آزمایش روی ماوزرهای «وی‌زی ۲۴» (VZ24) یعنی ماوزر ساخت سال ۱۹۲۴ چکسلواکی صورت گرفت و ستاد ارتش در سال ۱۹۳۴ (۱۳۱۳) به آن نمره قبولی داد. از آن پس ماوزر که تولید انبوه آن از سال ۱۸۹۸ در «اوبرنادورف» آلمان آغاز شده بود و در طول جنگ جهانی اول به عنوان دقیقترین و خوشدست‌ترین تفنگ سبک بکار رفته بود جای تفنگ‌های روسی (ناگانت = نوغان) و انگلیسی را در ارتش ایران گرفت.

ادامه مطلب ...

تک تیرانداز

مقدمه

سالهاست که تک تیراندازان عضوی بسیار مهم در ارتش های جهان بوده اند و sniper نمیتوان قدرت آنان را در جنگ ها انکار کرد . مواقعی که یک تک تیرانداز در جایی نامعلوم باعث زمینگیر کردن یک گروه حتی یک گروهان میشود. یا زمانی که فرمانده دشمن ناگهان نقش زمین میشود زمانی که ترس ناشی از وجود یک تک تیرانداز بر گروه دشمن چیره میشود تا مغز استخوان آنان نفوذ میکند و لحظاتی بعد دیگر کسی از آنان زنده نیست البته هیچکدام از ما این حس را تجربه نکردیم اما مردانی در جنگ ها بودند که  خاطرات روبرو شدن با یک تک تیرانداز هنوز وجودشان را می لرزاند  اما تک تیرانداز کیست:

لطفا ادامه مقاله را در ادامه مطلب مشاهده بفرمایید

ادامه مطلب ...

تاریخچه دراگونوف

اییووژنی فدروویچ دراگونوف متولد20 فوریه 1920 درایوسک روسیه بود.برای مدتهای مدیدی به عنوان فلزکار مشغول بود. پدر بزرگ او در کارخانه ی اسلحه سازی ایوسک مشغول به کار بود.به پیروی از سنت خانوادگی او نیز از مدرسه ی صنعتی ایوسک(تکنیک ماشین کاری فلز)    فارغ التحصیل شد.


به این مرد جوان بارها از کارخانه ها و کارگاههایی که پدربزرگش کار کرده بود پیشنهاد شغل شد. اولین پروژه او بهینه سازی تکنیک ماشین کاری سرنیزه تفنگ موسین ناگانت مدل 30-1891 بود.در1939 که تازه سرباز ارتش سرخ اتحاد جماهیر شوروی شده بود در یک کارخانه فلزکاری اسلحه وابسته به هنگ مشغول خدمت شد.

با بروز شکست در جنگ کبیر میهنی(اوایل حمله آلمان به شوروی و شکست پی در پی روسها) در 1941 او به یک رتبه بالاتر در اسلحه سازی ترفیع یافت که موجب کسب تجربیات بسیار با ارزشی از هر دو سلاح های روسی و آلمانی شد.دراگونوف آموزش دیده و علاقه مند به تیراندازی به اهداف دور بود.مهارت او در تیراندازی در جنگ و همچنین در دوره زندگی آینده اش به عنوان یک طراح سلاح ثابت شد.او هرگز فرصت را برای بدست گرفتن رقابت و مسابقات تیر اندازی از دست نداد و این کار را با نمره ی بالا و بی طرفانه انجام داد.بعد از جنگ دراگونوف به ایسوک بازگشت و جهت از سر گرفتن کارش و ادامه تحصیل به اداره طراحی سلاح پیوست.

او توجهش را به بهینه سازی و مدرنیزه کردن تفنگ موسین ناگانت(کالیر 62/7)نوع خشاب دار با شلیک تک تیر معطوف کرد. موسین ناگانت تفنگ مقدس سربازان به کندی پر می شد. خشاب آن به صورت یک خشاب جدا نشدنی بود که به صورت یکی یکی پر می شد.دراگونوف یک راه ساده اما موثر از طریق طراحی یک مکان جدید تجدید مهمات یافت که به این طریق اسلحه سریع تر پر می شد.

تفنگ موسین ناگانت این طور که به نظر می رسد بر گزیده دراگونوف شد. در پایان دهه 1940 و شروع دهه 1950 او تعدادی تفنگ ورزشی از این مدل ساخت.اغراق آمیز نیست اگر بگوییم که دراگونوف یک روش جدید در مدرسه طراحی سلاح روسیه پایه گذاری نمود.همچنین مهندسی پروژه هایی (27 سلاح گرم مختلف)شامل 50-…MTSV-50 …MTS زنیط....استرلا...تایگا...CM...تفنگ های بیاتلون3-7و بیاتلون 4-7 که مدالهای طلای چندین المپیک را بردند را رهبری و هدایت نمود.در 1958 دراگونوف رقابت در طراحی یک تفنگ تک تیرانداز نیمه اتوماتیک را پذیرفت. طرح تفنگ رویایی درمنس بوسیله تگراووت فرمانده اداره دفاع موشکی و توپخانه ای وزارت دفاع شوروی ارائه شد که

ادامه مطلب ...

ضد تک تیرانداز

لطفا به ادامه مطلب مراجعه کنید ادامه مطلب ...